Iglice

Siwa klacz, dysząc ciężko zatrzymała się na skalnej półce. Jej spojrzenie powędrowało w dół, ku zostawianemu w tyle sosnowemu lasowi i spokojnej tafli olbrzymiego jeziora którego kształt przypominał otwartą paszczę smoka. (...)  Kopyta ostrożnie dotykały ziemi, która pełna była zdradliwych kamieni, gotowych zachwiać równowagą klaczy i posłać ją prosto w przepaść. Nie bez powodu Iglice stanowiły granicę terenów HOFS. Strome góry, niczym wbite w ziemię przez rozwścieczonych olbrzymów igły, stanowiły prawie niemożliwą do przebycia ścieżkę. 

Mgła stawała się gęstsza z każdym przebytym urwiskiem. Po wdrapaniu się na kolejną przełęcz, klaczy zdawało się, że mgła otacza ją od grzywy do kopyt i niedługo nawet ze szczytów Iglic nie będzie w stanie przewidzieć w jakim kierunku właściwie zmierza. Zbierająca się na jej skórze wilgoć przyprawiała Candy o gęsią skórkę i klacz musiała przyznać sama sobie, że wszystkie te bajki o mantykorach i wywernach, a nawet sama Otchłań zaczynały w jej głowie mieć co raz więcej sensu.
Jak do tej pory klacz nie natknęła się jednak na nic i to właśnie ta pustka osaczająca klacz z każdej strony najbardziej poruszała jej i tak nadpobudliwą wyobraźnię.

"Otchłań" - Candy